روایتی تصویری

 سلام 

 باشهریارغزل معاصرایران 

قمار عاشقان بردی ندارد از نداران پرس  

کس از دور فلک دستی نبرد از بدبیاران پرس  

جوانی‌ها رجزخوانی و پیریها پشیمانی است  

شب بدمستی و صبح خمار از میگساران پرس  

قراری نیست در دور زمانه بی‌قراران بین  

سر یاری ندارد روزگار از داغ یاران پرس  

تو ای چشمان به خوابی سرد و سنگین مبتلا کرده  

شبیخون خیالت هم شب از شب زنده داران پرس  

تو کز چشم و دل مردم گریزانی چه میدانی  

حدیث اشک و آه من برو از باد و باران پرس  

عروس بخت یکشب تا سحر با کس نخوابیده  

عروسی در جهان افسانه بود از سوگواران پرس  

جهان ویران کند گر خود بنای تخت جمشید است  

برو تاریخ این دیر کهن از یادگاران پرس  

به هر زادن فلک آوازه‌ی مرگی دهد با ما  

خزان لاله و نسرین هم از باد بهاران پرس 
 

سلامت آنسوی قافست و آزادی در آن وادی  

نشان منزل سیمرغ از شاهین شکاران پرس  

به چشم مدعی جانان جمال خویش ننماید  

چراغ از اهل خلوت گیر و راز از رازداران پرس  

گدای فقر را همت نداند تاخت تا شیراز  

به تبریز آی و از نزدیک حال شهریاران پرس
 

چندقطعه عکس 

شیرازیک سال پیش رودخانه خشک بین مصلی کناررکنآباد 

 

مرحوم حاج ابراهیم آذرطوس
 

 پدرنوین کارگاه پارچه بافی شهرگروک 

 

سدزیبای روستای سرارودرشهرستان سیریک

یادش بخیر

	این شعر
یاد عهد قدیم! یاد آن عهدی که شور عشق در سر داشتیم!                        ا لفتی با شاهد و مینا و ساغر داشتیم! خلوت ما بود هر شب روشن از روی مهی                     در دل تاریک شب خورشید انور داشتیم! هر کجا بزمی بپا میگشت از خوبان شهر!                       ما در آن بزم از حریفان جای برتر داشتیم! ر بساط عیش کوس پادشاهی می زدیم!                          چونکه مُلک شادکامی را مسخر داشتیم! در شبستان راز با زیبا رخان سرو قد                                     در گلستان ناز٬بر سرو صنوبر داشتیم! گاه با شعر و سرود و گاه با معشوق و می!                    تا نه پنداری که جز این کار دیگر داشتیم! هر چه شعر و نکته و قول و غزل بد در کتاب!                    جمله را بهر نشاط بزم از بر داشتیم! جام بر کف٬یار در بر٬گوش بر قول غزل!              شوق در تن٬ذوق در دل٬شور در سر داشتیم! با چنین عشق و جوانی با چنین عیش و خوشی!                                کی خبر از کینه چرخ فسونگر   داشتیم او فسونهائی عجب میساخت وز ساده دلی!                  آن فسونهای عجب را جمله از باور داشتیم! ما بخواب غفلت و بیدار چشم آسمان!                           در کمین خویش خصمی سخت منکر داشتیم! رفت بر باد آن بساط و شد پریشان جمع ما!                    تلخ شد عیشی که همچون شهد و شکر داشتیم! دل به طوفان بلا دادیم چون در زیر پای!                                 ما شکسته کشتی بگسسته لنگر داشتیم! این جهان در چشم ما تاریک و وحشتناک شد!                         این همه از بخت بد وز شوم اختر داشتیم! چون((مؤید))در فراق رویت ای جان جهان!                  چشم امید از جهان و دل ز جان بر داشتیم! اثر((مؤید ثابتی))  این شعرگویای حال بسیارازدوستان است قبول کنیم    http://www.lovely0smile.com/Msg-7262.html  عکسهایی دیدنی درلینگ بالا